"Kağıt kaleme darıldı, beyin kalbe.
Olmalı bir destansı yazıt, boşa dolaşmamalı kan vücudu. Boşa sararmamalı
parmaklar, boşuna sönmemeli ciğer. Bu dertten bir başyapıt çıkmalı. Seni
unutmaya çalışan her hücre ölmeli bu bedende, yok olmalı. Senin hakkını vermeli
kelimeler oluştururken cümleleri. Cümleler kaçırmalı okuyan kafaları. Tasvirin
kuvvetli olmalı. Şiirler dize gelmeli edebi alemde. Mecnun bir oturup
düşünmeli…
Aşk-ı selim olmalı yaşamışken aşkı her
deminde. Birilerine ulaşmalı bu hayatta, yok olup gitmemeli. Herkes kendinden
bir şeyler bulmalı, yüreği yetenler oturup ağlamalı. Leyla bir oturup
düşünmeli…”