Üzmek
kolay, sevmek zor olur her daim. Ama ben üzmek kısmının en güzel istisnasıyım.
Severim, çok severim, güzel severim, uzaktan severim ama asla üzmem. Kolay
kolay üzmem yani. Ancak sen beni çok üzdün sevdiğim… Seviyorum diyen birisi
neden üzsün ki sevdiğini? Yani şöyle düşün; zor olan sevmekti ya hani, sen zoru
başarmışsın ama kolay olana kaçmışsın. Saçma değil mi? Saçma.
O
yüzden inancım kalmadı sevgine de beni sevdiğine de… Fakat gerçekten sevseydin
beni, üzmezdin. Yaptığın tek şey sevmek olurdu sadece. Benim gibi sevmek, benim
gibi çok sevmek olurdu. Keşke be sevdiğim, keşke üzmeseydin beni, keşke sadece
sevseydin.
Olur
da benim gibi seven olursa seni -ki olmaz- ama eğer olursa bana yaptığını ona
yapma sakın. Sev onu üzme. Üzmeden sev evvela.